Laatst kwam een stel dertigers bij mij in Amstelveen voor relatietherapie. Ze vertelden dat ze tijdens een eerdere relatiecrisis veel baat hadden gehad bij de oude bestseller van John Gray: Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus. Kennelijk waren hun relatieproblemen niet voorgoed opgelost door het boek. Toch werd ik nieuwsgierig naar wat hen zo had geholpen destijds.
Anders liefhebben?
Het boek van John Gray dateert uit 1992 en is wereldwijd door miljoenen mensen gelezen. Het wordt nog steeds herdrukt, ook in het Nederlands. Het wordt door de uitgever als volgt aangeprezen: Het geheim van dit boek? Mannen en vrouwen denken, voelen, communiceren en liefhebben anders. Ze lijken wel van verschillende planeten te komen! De auteur John Gray, kennelijk geïnspireerd door zijn eigen succes, heeft inmiddels een hele serie Mars en Venus boeken gepubliceerd met variaties op het oude thema. Over elk relatieprobleem heeft Gray wel een boekje geschreven: Mars en Venus in bed, Mars en Venus als tweeverdieners etc. Het heeft John vast geen windeieren gelegd, maar belangrijker is: wat hebben koppels in crisis er aan?
Omgaan met verschil
Het jonge stel in relatietherapie vertelde dat ze meer konden ontspannen door de gedachte dat ze de ander niet konden en dus ook niet hoefden te veranderen: mijn man is nu eenmaal zo, hij kan het niet helpen! En inderdaad: als je in een relatie stopt met pogingen elkaar te veranderen en verschillen gaat accepteren, is er hoop! Dat is tenminste ook mijn uitgangspunt als gestalt-relatietherapeut: de grootste uitdaging in een duurzame relatie is leren omgaan met verschillen.
Genderrollen
Ik heb het dan niet over biologische seksegebonden verschillen in de psyche van man en vrouw. Daar is in de wetenschap op het ogenblik weer veel interesse voor. Wij zijn ons brein! Zo levert men toch weer het wetenschappelijk bewijs voor oude vooroordelen als ‘vrouwen kunnen geen kaart lezen’ of ‘mannen kunnen maar 1 ding tegelijk’. Of: ‘mannen hebben waardering nodig’ en ‘vrouwen willen aandacht’. Soms lijken deze verschillen ook in mijn werk als relatietherapeut evident, maar mijns inziens gaat het hierbij meer om aangeleerd verschil, dan om biologie.
Vaders en moeders
Er zijn rollen die we afgekeken hebben van onze ouders waardoor we ons in een relatie vaak net zo gaan gedragen als zij, of we willen of niet. Zo kan een vrouw die zich vast heeft voorgenomen anders te worden dan haar moeder, ineens merken dat zij in haar eigen relatie toch op haar lijkt. Ze trekt huishoudelijke taken naar zich toe en moppert over rondslingerende vuile sokken. Terwijl haar man net als zijn vader roept: ik doe het nooit goed genoeg!
Homoseksuele relaties
Het grappige is dat in een homoseksuele relaties vergelijkbare rolpatronen opduiken. Dat is tenminste mijn ervaring. Ik had een lesbisch stel in relatietherapie waarvan de een graag alles wilde uitpraten en mopperde over te weinig aandacht. De andere vrouw kreeg het daar benauwd van en had de neiging zich terug te trekken. Ook wat betreft seks en romantiek zijn er in lesbische en homoseksuele partnerrelaties verschillen in behoeften, net als bij heterostellen. De een vindt romantiek belangrijk, de ander wil vooral seksuele opwinding.
Verschil trekt aan
Wat John Gray goed zag is dat een partnerrelatie gebaat is bij respect voor verschil. Verschil trekt aan. Als je de ander net zo wilt maken als jezelf, is de lol eraf. Dat geldt zowel in homorelaties als in heterorelaties. Verschillen in ‘denken, voelen, communiceren en liefhebben’ tussen mensen kunnen een in de dynamiek tussen liefdespartners zeer problematisch worden en onoverkomelijk lijken. Maar hoe je ook denkt over Mars en Venus, het goede nieuws is: leren omgaan met verschil is mogelijk. Zodra ik dat niet meer geloof, stop ik als relatietherapeut.
Relatietherapie
Kunnen jullie wel wat hulp gebruiken bij jullie relatie? In mijn praktijk voor relatietherapie in Amstelveen, zijn jullie van harte welkom. Vraag gerust eerst vrijblijvend om meer informatie.
Geef een reactie